شاید بتوان گفت، عمده خدمت ارائه شده به واحدهای فناور (شرکتهای تحت پوشش) در مراکز رشد، هدایت و راهبری و ارائه مشاوره و راهکار به ایشان است. تحقق این مهم در گرو داشتن اطلاعات کافی از کم و کیف فعالیت شرکتهاست. دفتر نظارت و ارزیابی، حلقه اتصال بین واحدهای فناور و بدنه ستادی و کارشناسی مرکز رشد میباشد. انعکاس صحیح، به موقع و شفاف واقعیتهای کسب و کار واحدهای فناور، میتواند به برگزاری جلسات و نشستهای تخصصی و مشاورهای بیانجامد و در نتیجه آن ضمن ارائه راهکار و پیشنهادهای کارشناسی برای رفع موانع فعلی، تا حدودی از بروز مشکلات آتی نیز، جلوگیری کرد.
همچنین گزارشهای مذکور بر تصمیمهای مختلف در خصوص واحدهای فناور، از جمله پرداخت تسهیلات، تمدید یا عدم تمدید قرارداد رشد و ... موثر است.
روند ارزیابی واحدهای فناور در مرکز رشد دانشگاه قم، مراحل گوناگونی را طی نموده است. در نهایت در سال 1390، شورای پذیرش و راهبری این مرکز، با طراحی یک جدول امتیازبندی که حاوی سوالهای مختلفی در خصوص اجزای مختلف کسب و کار میباشد، امکان مقایسه وضعیت واحدهای فناور را در بازههای مختلف زمانی فراهم میکند. برای مثال در قسمت سوالهای مربوط به امور اداری شرکت، مواردی مثل ثبت مکاتبات، استفاده از سربرگ شرکت در آنها و همچنین انجام صحیح و اصولی شرکت ارزیابی میشوند.
ارزیابی دو ماهانه بوده و در محل شرکت به صورت مصاحبهای با مدیرعامل و یا دیگر شرکای طرح انجام میشود. در این جلسه ضمن پرسش سوالهای پرسشنامه، خلاصهای از فعالیتهای شرکت در خصوص تولید و فروش محصول دریافت میشود و همچنین برنامههای شرکت برای ماههای پیشرو مشخص میگردد. در گزارشهای بعدی که از واحد فناور دریافت میشود، تحقق یا عدم تحقق برنامههای شرکت مشخص میگردند.
نکته آخر که اهمیت آن کمتر از موارد بالا نیست، لزوم ارتباط نزدیک و صمیمانه بین واحدها فناور و دفتر نظارت و ارزیابی است چرا که تنها در چنین شرایطی میتوان از واحدهای فناور انتظار صداقت در بیان مطالب را داشت. به بیان دیگر، واحدهای فناور میبایست به این دفتر به چشم حامی خود بنگرند، نه بازپرس مرکز چرا که هدف از نظارت و ارزیابی در مراکز رشد، اشکالیابی در جهت اصلاح است.