1. معرفی مقدماتی طرح:

طرح ایدنو با هدف ایجاد انگیزه و نشاط برای گام برداشتن در مسیر رویاهای خلاقانه و ایده های ناب کارآفرینی، در گام اول به دنبال ایجاد تجربه کارآفرینی در بین دانشجویان و در گام بعدی به دنبال استعدادیابی، پرورش و شکل دادن شرکت‌های دانش‌بنیان و خلاق در مراکز رشد و نوآوری دانشگاه قم شکل گرفت. این طرح در تلاش است تا با ایجاد بستری مناسب، دانشجویان را به تشکیل گروه‌های کارآفرینی تشویق نموده و با برگزاری کارگاه‌ها و دوره‌های آموزشی آنها را به سمت ایده‌پردازی، ارائه ایده و رقابت کارآفرینی سالم برای جذب سرمایه‌گذار و در نهایت ایجاد تیم‌های نوآور و تیم‌های فناور سوق دهد.

2. مراحل اجرای طرح:
   1. ثبت نام در طرح ایدنو (در این مرحله، داشتن ایده اجباری نیست)
   2. کارگاه‌های آموزشی مرحله اول:

ایده‌یابی و ایده‌پروری

ایده‌یابی در صنایع خلاق، فرهنگی و علوم انسانی

طراحی کسب و کار (مدل کسب و کار؛ بوم کسب و کار ناب)

تیم سازی (بوم تیم‌سازی)

3. استقرار تیم‌ها در مرکز نوآوری دانشگاه (تا ۲۰/۱۲/۱۴۰۱)
4. ثبت ایده توسط تیم‌ها
5. ارائه ایده (دفاع مقدماتی از مدل کسب و کار)
6. پایش ایده‌ها، آموزش و منتورینگ (پیش شتابدهی)

کارگاه های آموزشی مرحله دوم:

نمونه اولیه محصول

طرح مالی کسب و کار (ارزیابی اقتصادی بودن ایده و نحوه تأمین مالی)

مهارت ارائه ایده به سرمایه‌گذار

7. ارائه نهایی: ارائه با حضور شتابدهنده و سرمایه‌گذار (خرداد ۱۴۰۲)

تقدیر از ایده های برتر

8. قرارداد حمایتی با شتابدهنده، خانه خلاق، و مرکز رشد

3. سرمایه‌گذاری و ارائه تسهیلات توسط:

خانه نوآوری و خلاق اشراق

شتابدهنده تریگیت و تریگ آپ

صندوق پژوهش و فناوری کریمه

صندوق کارآفرینی امید

4. چرا کارآفرینی؟

تجربه سبک زندگی کارآفرینی، تجربه ارزشمندی است.

تجربه کارآفرینی باعث تمرین نگرشها و مهارتهایی می‌شود که اثری ماندگار بر شخصیت حرفه‌ای افراد خواهد داشت:

1. خلق ارزش: ابتدا باید ارزشی خلق کنید و بعد توقع داشته باشید بخشی از آن ارزش را به عنوان پاداش دریافت کنید. کارآفرین می‌داند یک کسب و کار ابتدا باید محصول یا خدمات ارزشمندی به مشتری تحویل دهد و بعد توقع داشته باشد ما به ازای آن چیزی دریافت کند.

برخی افراد وقتی به عنوان یک کارمند و کارشناس وارد یک سازمان می شوند، اهمیت چندانی برای ارزشمندی کارها و فعالیتهای خودشان قائل نیستند. در عوض به فکر مبلغ دستمزد خود هستند.

2. نتیجه‌گرایی: برخی کارمندان چنان در پوستین کارمندی و بروکراسی فرو می روند که فراموش می کنند هدف و خروجی قرار است چه چیزی باشد. دنبال شوت کردن توپ به زمین دیگران هستند! دنبال این هستند که مسئولیت چیزی بر عهده آنها قرار نداشته باشد. چنان وظیفه‌گرا عمل می کنند که بی نتیجه بودن کارها یا فشل شدن سازمان برای آنها اهمیتی ندارد. اما کارآفرین می فهمد که اگر ارزش خلق نشود و به مشتری تحویل داده نشود، همه کارها بی فایده و ابتر است.

در سبک زندگی کارآفرینی، امری عادی است که خودتان چای و قهوه آماده کنید یا حتی دفتر کار را تمیز و مرتب کنید. اما برای برخی کارمندها، چنین وضعیتی یک فاجعه محسوب می‌شود.

3. یادگیری مداوم: خیلی از کارمندها تلاشی برای به روز آوری و تکمیل دانش خود نمی‌کنند. منتظرند تا دوره ضمن خدمت اعلام شود و آنها فقط ساعات دوره را پر کنند و گواهی آن را بگیرند تا در پرونده پرسنلی آنها درج شود. اما کارآفرین، یادگیری را یکی از الزامات حل مسئله و ارتقاء سطح عملکرد می‌داند و منتظر اعلام دوره ضمن خدمت نیست.

کارفرمایان، عاشق کارمندانی هستند که این خصلتهای کارآفرینی را داشته باشند.